Mijn reis tot nu toe

Zoals velen van jullie weten ben ik, Paulien Reumer, op dit moment in Spanje. Santiago de Compostela om precies te zijn.

Om hier te komen is een heel karwei (niet alleen voor mij maar voor een heleboel anderen ook).

Van een heel profiel opstellen tot de nodige dagen bijwonen. Van alles! Wie weet schrijf ik daar nog over maar, nu eerst over mijn reis van Nederland naar Spanje.

Op 9 september (2 dagen geleden) vloog ik samen met 2 andere Nederlanders naar Madrid. Omdat we rond de middag vlogen moesten we er om 11 uur al zijn. Dit betekende voor mij om 9 uur in de auto zitten. Aangezien ik alleen naar het buitenland gaan zeer spannend vond, kreeg ik geen hap door mijn keel. In de auto voelde ik mij daarom ook misselijk (door te weinig eten en spanning).

Toen we aankwamen bij schiphol, zag ik mijn tante, oma en opa die samen met mijn ouders en zusje mij zouden uitzwaaien. We liepen naar de gate waar ik een van de andere Nederlanders weer zag en samen checkte we onze ruimbagage in. Ik had honger en wilde dus eten, ondanks dat ik niet veel binnen kreeg door zenuwen.

Uiteindelijk na het eten was het tijd en moesten we door de douane.
En ondanks dat ik de ochtend al had zitten huilen moest ik toch even slikken toen ik een laatste knuffel gaf.

Na de douane moesten we nog wachten tot ons vliegtuig zou gaan en toen dat eindelijk het geval was, zaten we met zijn drieën in een vliegtuig op weg naar Madrid.
We kregen gratis een mini pizza en drinken en na twee uur in het vliegtuig werd ik tijdens het dalen nog misselijk ook.

Toen we uitstapte was ik duizelig (dit ben ik 2 hele dagen geweest) en moesten we naar de wc. Daarna zijn we naar de band gelopen waar onze koffers op lagen en zijn we naar andere afs'ers gelopen. Hier moesten we wachten op een busje van het hotel dat ons zou ophalen. Na voor ik heb geen idee hoelang in de zon gestaan te hebben zijn we met z'n allen in een verkeerd busje gestapt omdat er twee hotels zijn met dezelfde naam. Uiteindelijk kwam het juiste busje en konden we gaan. Toen we uitstapte voor het hotel zeiden ik en een andere Nederlandse "Wauw dit hotel ziet er duur uit!" (Later opgezocht: het kost als ik het goed heb €143 per nacht).
We kregen onze kamers toe gewezen, brachten onze spullen daar en gingen naar beneden.

Overal waren afs'ers, wat niet gek is met 127 buitenlanders die op dat moment in het hotel rondliepen. We praatte wat met de IJslandse meiden en liepen wat rond. Om 8 uur zou er een uitleg zijn die misschien niet door ging. En ik en een andere Nederlandse waren dus te laat, iedereen zat al en toen moesten wij nog naar voren lopen omdat daar nog plaats was.

We luisterden, kregen spullen mee en gingen daarna eten (21:00). Ik had een leuke tafel waarmee ik later nog even op een kamer zat maar aangezien ik en 2 anderen om 6:30 al moesten opstaan en we pas om 22:30 ofzo klaar waren met eten hebben we er niet lang gezeten.
Toen ging ik rond 00:05 slapen na met mijn roommate gepraat te hebben.

De volgende dag vroeg op, ontbijten en daarna moesten we de bus in om naar een station gebracht te worden. Er waren 4 groepen, groep 1 had geluk en was na 15-20 minuten al uit de bus, groep 4 ik dus na ongeveer 45 minuten pas.

Aangezien ik mij ziek voelde was dit niet zo'n pretje, net zo als de trein waar ik voor 5 uur in heb moeten zitten met een constante misselijkheid (ik ga niet in details maar helaas heb ik niet van de reis genoten omdat ik vaker op de wc zat te kokhalsen dan in mijn coupe).

Overigens leuk weetje: blijkbaar hebben Spaanse treinen vaste plaatsen op de kaartjes staan, wisten wij 6 veel tot iemand zei je zit op mijn plek tegen de Duitser oeps :$

Na de zware koffers weer verplaatst te hebben en de reis dus begon, begon ik me slechter te voelen en aangezien niemand bereikbaar was heb ik uit pure onmacht naar NL gebeld, mijn pa dus die mijn gastmoeder informeerde over mijn inmiddels machteloze misselijkheid want er zaten maar 3 stops in de 5 uur waar van de laatste Santiago de Compostela was.

Uiteindelijk kreeg ik een sms met dat ze me op zouden wachten. En inderdaad mijn gastmoeder en -zusje stonden onder aan de trap. (Je had het peron, maar moet naar beneden met je zware koffers, afslaan waar zij dus stonden en dan weer de trap op).

Boven stond mijn gastvader en alle andere gastouders. En geloof mij: ik ben nog nooit zo enthousiast onthaald door 'vreemden' als gister! Zeer lieve mensen. We gingen snel naar huis en ik ging slapen. 's Avonds ben ik in de stad met mijn gastmoeder en -zusje naar het grote overdekte winkelcentrum geweest en daar heb ik een nieuw simkaartje gehaald. Daarna heb ik op de bank gezeten en later ben ik naar bed gegaan.

Dit waren mijn eerste dagen in Spanje, en ondanks dat ik zenuwachtig was, was het nergens voor nodig.

Lo siento (sorry) voor alle foutjes, 3 talen elke keer achter elkaar gebruiken is best vermoeiend ben ik al achter gekomen!

Liefs, Paulien