Suprise gaat fout!?

20 november 2016 - Santiago de Compostela, Spanje

Yahooo! Daar ben ik dan weer.
Na 2 week van de aardbodem verdwenen te zijn ben ik er weer. Lichtelijk ziekjes, verdrietig (lees je meer over) en moe dat dan weer wel.
Maar ik had twee week geleden Afs kamp!

Dus om iets voor zessen stapte ik uit de auto met mijn koffer en rugzak en liep de trappen af richting het station. Hier heb ik staan wachten tot Evanne kwam en gingen we samen op de trein wachten waar we een half uurtje in moesten zitten. Toen de trein kwam moesten we helemaal naar voren lopen naar coupe 1 en stapten in, zochten onze plaatsen. Toen we eenmaal zaten hebben we in de hobbelige trein de kaartjes geschreven voor de drie Belgen (Nicolas, Olivia en Arno) die hier maar voor drie maand zijn helaas. Toen we na 30 minuten uitstapten zagen we Nico al staan en liepen we naar hem toe, vervolgens moesten we naar het busstation om te wachten op Anika, Olivia, Arno, en nog wat vrijwilligers. De helft zou met Nico mee gaan en wachten tot de andere kwamen en de andere met Claudia mee in de auto.
Dus daar zaten Anika, Evanne, Arno en ik dan ik haar kleine autotje (veel ruimte was er niet maar goed) dus toen Claudia zei hier is het we moeten alleen ergens bij het gebouw parkeren. Dus Arno moest uitstappen om te vragen waar terwijl we 7x hetzelfde rondje maakten en die arme Arno ons steeds voorbij zag komen. En niet wist wat we aan het doen waren. Toen we eindelijk de ingang hadden gevonden pakten we al onze spullen er uit en werd er verteld waar we sliepen.
We liepen naar de slaapkamer en besloten om met de 12 van ons op een slaapkamer te slapen.
We hebben spellen gedaan en veel gepraat en gegeten. Het eten in ons verblijf was verschrikkelijk ondanks dat die man en vrouw erg hun best deden. Die avond deden we nog wat spellen en energizers. Toen gingen we praten tot 4uur in de nacht met zijn allen en 's ochtends hadden we ontbijt om 9uur. Dus iedereen behalve sommige vrijwilligers die in de andere kamer sliepen waren brak.

Na de duizende energizer gedaan te hebben gingen we door A Coruña lopen met zijn allen, we praatten, lachten en maakten foto's.
En toen we terug kwamen hadden we lunch dat ook weer slecht was net zoals het ontbijt en het eten van gisteren. Kort samengevat over dat weekend we hebben veel spelletjes en energizers gedaan en gepraat met zijn allen. Ik heb het heel erg naar mijn zin gehad maar we moesten afscheid nemen van de 3 Belgen (Olivia, Arno en Nicolas) die hier maar voor een trimester zijn. Iedereen was verdrietig en toen we allemaal thuis waren dachten we allemaal hetzelfde: het is leuker met Afs mensen dan thuis. Kortom 10 afs studenten die zich down voelden omdat ze niet meer met zijn alle samen zijn.

En toen kwam er een berichtje dat we een suprise meeting zouden doen in Ponferrada voor Olivia, Nicolas en Arno!
Om ze nog een laatste keer te zien!
Alleen mijn allerleukste Belg ;) Arno had ook een groep aangemaakt om af te spreken een laatste keer. Dus iedereen behalve Olivia, Nicolas en Arno konden niet komen zeiden ze.
Arme kinders wisten niet dat wij ondertussen geregeld hadden om ze als suprise op te zoeken.

Dus ja deze zaterdag om 10 uur rende ik snel de trappen af om op de trein te kunnen naar Ponferrada (ik moest rennen want ik was te laat) en daar zaten we dan, Evanne Frauke en ik in de trein voor 3 uur. Na drie uur kwamen we aan en daar zaten Julia, Nicolas, Stefan en Til te wachten op ons.
Nicolas vertelde hoe hij kei verrast was toen Julia zei dat ze moesten wachten op wat vrienden en toen Stefan en Til uitstapte.
We waren met zijn 6en (qua afs studenten) en gingen bij de Mac eten want we waren echt heel erg hongerig.

Bij de mac hebben we bottle flip gedaan wat heel vaak fout ging. En we hadden als plan dat Nicolas en Julia binnen zouden wachten op Olivia en dat wij dan van buiten naar binnen zouden komen om haar te verrassen. Echter gebeurde dit niet helemaal volgens plan want Olivia kwam via de verkeerde kant en zag ons en werd dus buiten verrast door ons 6en. Hartstikke lief om te zien :D
Vervolgens hebben we gewacht tot iedereen er was.
Om dan naar Arno's huis te gaan waar hij geen idee zou hebben wat hem te wachten stond. Dus we hadden nu als plan om eerst Olivia, Julia en Nicolas naar boven te brengen met de lift en wij er na als verrassing. Maar terwijl die drie naar boven gingen kwam Arno in de andere lift naar beneden! Dus toen die lift open ging en we Arno zagen begonnen wij te schreeuwen/gillen en hij ook. Die arme jongen kreeg een hartverzakking toen hij ons zag! Maar hij was ontzettend blij om ons alle te zien :)
We zaten even bij hem thuis en toen zijn we met zijn allen naar het winkelcentrum gegaan. En toen iedereen naar boven ging behalve Arno, Stefan en Til wilde ik er achteraan gaan maar kon ze niet vinden. Dus ik ging naar boven waardoor ik iedereen kwijt was tot ik Til, Stefan en Arno zag en we met zijn vieren de andere vonden.
Na het winkelcentrum gingen we het centrum in en heb ik de "ghetto" van Ponferrada gezien xD

Na de "ghetto" was het tijd om te eten (het avond eten was het enige wat Afs betaalde de rest is uit eigen zak omdat het geen officiële bijeenkomst is) in een Mexicaans restaurant genaamd El King Kong. Het eten was heerlijk maar wel een beetje pittig. Na het eten en praten zijn we naar een kasteel geweest om hier buiten te zitten en te praten. Rond 2 uur lagen we in bed en ben ik heerlijk in slaap gevallen.

Vandaag rond 9:30 werden wakker en gingen we ontbijten in een restaurantje met churros! #beste ontbijt ever.
Omdat het verschrikkelijk hard regende zijn we met de auto naar een plaats gegaan en hebben we spelletjes gedaan en weer veel gelachen. We (Olivia, Arno en ik) hebben een vlag gekocht waar uiteindelijk op de vlaggen van Arno, Olivia en Nicolas teksten op gezet werden. We zijn door het park wezen wandelen en gegeten gepraat en van alles. Tot het uiteindelijk tijd was om te gaan...
En toen kwam het moeilijkste afscheid nemen. Want oprecht in 2,5 maand zijn ze hele goede vrienden van me geworden. En nu zie ik Olivia, Nicolas en mijn beste maatje Arno voor een zeer lange tijd niet. Als jullie dit lezen, bedankt voor de leuke tijd, ik ga jullie ontzettend erg missen en we zien elkaar snel weer!

Lieve iedereen ik sluit bij deze de blog af.
Het was mij een waargenoegen en ik schrijf jullie de volgende keer!

Heel veel liefs, Plien❤

P.s. ojha alle afs studenten zijn:
1. Evanne (Nederland)
2. Til (Duitsland)
3. Frauke (Duitsland
4. Stefan (Oostenrijk)
5. Anika (Amerika)
6. Thea (Amerika)
7. Nicolas (België)
8. Olivia (België)
9. Arno (België)
10. Paulien :D (Nederland)

Foto's komen morgen

Foto’s

5 Reacties

  1. Maarten:
    20 november 2016
    Wat een prachtig verhaal, mooi om te lezen dat jullie zo'n gezellige groep hebben!
  2. Anita:
    21 november 2016
    Leuk dat je het zo naar je zin hebt met deze groep. Mooi verhaal van je surprise ontmoeting. Ben benieuwd naar de foto's.
  3. Oma:
    21 november 2016
    lieve Paulien, fijn om weer een verhaal van je te kunnen/mogen lezen. Je schrijft altijd op een leuke manier over allerlei dingen. Fijn, dat je zo'n leuke groep om je heen hebt. liefs en kusjes van ons! xxxxxx
  4. Oma S:
    22 november 2016
    mijn lieve Paulien.
    Fijn, dat ik weer iets van je hoor.[eigenlijk, lees ] Goed, te lezen, [horen,] dat je een leuke groep hebt, waar je contact hebt,en je dat fijn vindt Het contact met je vrienden hoef je natuurlijk niet te missen, er is tegenwoordig gelukkig zo iets als telefoon, mobieltje, enz.enz.Groetjes, oma, en houdt je taai, meissie.
  5. Magdalene:
    23 november 2016
    Je hebt weer van alles beleefd......
    Jammer dat je voorlopig adscheid moest nemen van een aantal vrienden.
    Maar gelukkig blijft er nog een fijne groep over. Het Spaanse eten is niet helemaal jouw ding hé, of ligt het aan de kookkunst van de "koks" ?
    Ga vanavond een proefles yoga volgen, lijkt me leuk, als het maar niet zweverig is.
    Ik wens weer een fijne week, en kijk uit naar jouw volgende verhaal. Ajuu.